hiç bir gece uyumayıp sadece sigara içiyorum güneşi çoğu zaman görmüyorum en son ne zaman düzenli yemek yedim hatırlamıyorum
sigaram bitmedikçe sokağa adımı mı atmıyorum. bütün gece oturup sigara içip ya kitap okuyorum yada bişeyler yazıyorum.
annemle veya babamla en son ne zaman konuştum hatırlamıyorum zaten konuşsak bile o konuşmalar ekmek al üzerine oluyo.
hayatım da birileri yok mu ? elbette var hatta haddinden fazla! ama hayatınızda ki kişilerin çoğu size sadece bir merhaba yakınlığındaysa hiç biri bi boka yaramıyo.
yalnız mıyım bilmiyorum yalnızlığı seviyo muyum bilmiyorum bu sevgi kabullenmek için kendimi kandırmam dan ibaret mi onu bile bilmiyorum.
yaşamak sadece solunum yapmaktan ibaretse evet ben çok iyi yaşıyorum.
açık lise öğrencesiyim çalışmmıyorum ileride ne meslek yapıcam hiç bi fikrim yok sadece şu kitabı bir an önce çıkarmak istiyorum.
'çalışmayı sevmiyorum' biliyorum hangimiz seviyo ki diyeceksiniz ama benim kisi daha farklı size bir cümleyle anlatmaya çalışayım;
*çalışmayı çok denedim ama ten rengime uymadı!!!
elbet şuan olmasa bile mutlaka bi gün çalışmam gerekicek bunun bilincideyim ama ben o beyaz yakalı ve kravatlı kölelerden olmak istemiyorum
bu hayatta her iş zor diyolar ya bence değil hiç mi eğlenceli iş yok yada şöyle birşeydir bu, herkese eğlenceli gelen bi meslek vardır. peki ya benim ki si ne ?
kendime acımıyorum çünkü acınacak o kadar çok insan var ki. kimse bana acımasın ilk bi kendinize bakın hangi biriniz mutluyum diyebiliyo ağzınızla değil
kalbinizle söyleyebiliyosanız doğrudur.
birilerine acımayı bırakıp biraz kendinize söylediğiniz yalanlarla ilgilenin bence...
-sadece bi tavsiye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder