18 yaşımdayım, açıktan lise okuyorum, çalışmıyorum.
Ama ailem ve çevremdekiler sürekli bana çalışmam konusun da baskı yapıyorlar.
Oysaki emeklilik yaşının 65 olduğu bi ülkede yaşıyoruz zaten bu da ömrümüzün sonuna kadar çalışacağımız anlamına geliyor.
Ben ise bugünlerimi sabah 8 akşam 8 mesai saatleri içinde işçilerini çalıştıran bi fabrikada çalışmak yerine gezerek kullanmayı tercih ediyorum.
Bu düşüncemden dolayı sürekli bana psikolojisi bozuk gözüyle bakıyorlar yada hala hiçbirşeyin farkında olmadığımı zannediyorlar.
Ne yani böyle düşündüğüm için ben hayatı hala toz pembe olarak mı görüyorum ?
Hiçte değil ben sadece ileride çalışmaktan veya yaşlanmaktan yapamayacağım şeyleri şuan yapmak istiyorum.
İster deli diyin, ister çocuk, ben düşüncelerimi seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder